Κι ενώ οι περισσότεροι απολαμβάνουμε τις βόλτες μας και τις κοινωνικές συναναστροφές με ανθρώπους που γουστάρουμε, υπάρχουν εκεί έξω παιδιά που διστάζουν να ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους, που φοβούνται να ξεχυθούν στους δρόμους, αρνούνται να γνωρίσουν νέους ανθρώπους, να κάνουν παρέες, να παίξουν και το πιο σημαντικό αδυνατούν να γελάσουν, χάνοντας σιγά-σιγά το νόημα της ζωής. Αυτά τα παιδιά, άδικα θύματα του (σχολικού) εκφοβισμού (bullying), νιώθουν μόνα και αβοήθητα, σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που στα μάτια τους φαντάζει λυσσαλέο και απειλητικό.
Τα θύματα του bullying, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αναφέρουν ότι το σπίτι τους είναι η προσωπική τους ζώνη ασφαλείας, όπου νιώθουν ήρεμοι και προστατευμένοι, μακριά από τα περιπαικτικά σχόλια και τις φραστικές απειλές των συμμαθητών τους. Με τη διείσδυση του διαδικτύου όμως, φαίνεται ότι το μέχρι πρότινος ασφαλές μέρος έχει μετατραπεί σε “ναρκοπέδιο”. Ο εκφοβισμός μεταφέρθηκε από το προαύλιο του σχολείου στο γραφείο του σπιτιού και πιο συγκεκριμένα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα δωμάτια κοινωνικής δικτύωσης. Με πρωταγωνιστή το Facebook, εξαπλώνεται σε όλες της κοινωνικές δραστηριότητες των παιδιών, εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους και αποκτά ανησυχητικές διαστάσεις.
Ο διαδικτυακός εκφοβισμός ή διαδικτυακή παρενόχληση (cyber bullying), εκδηλώνεται είτε με την ανάρτηση προσβλητικού και εξευτελιστικού οπτικοακουστικού υλικού, είτε με τη διάδοση ψευδών φημών στο περιβάλλον του θύματος ή ακόμα και με τη δημιουργία σελίδων που στοχοποιούν συγκεκριμένα άτομα και καλούν τους ανθρώπους να δημοσιεύουν μηνύματα μίσους. Η ανωνυμία που μπορεί να εξασφαλίσει το διαδίκτυο και οι δυνατότητες που δίνει ακόμα και στον πιο δειλό άνθρωπο, είναι σίγουρα κάποια από τα χαρακτηριστικά που ευνοούν την ανάπτυξη του bullying στους κόλπους του. Τα θύματα αισθάνονται ότι απειλούνται ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, το άλλοτε προσωπικό τους καταφύγιο.
Τις περισσότερες φορές, νιώθουν απεριόριστη μοναξιά, αρνούνται να αποδεχτούν τη δυσμενή κατάστασή τους ή ντρέπονται να μοιραστούν το πρόβλημά τους με τις οικογένειές τους ή τα άτομα του κοντινού τους περιβάλλοντος. Το αποτέλεσμα; Προβληματικές προσωπικότητες που κλείνονται στον εαυτό τους, χάνουν την παιδική τους αθωότητα ενώ σταδιακά η αυτοεκτίμησή τους εξαφανίζεται στον κυκεώνα των αρνητικών σκέψεων και των αυτοκαταστροφικών συναισθημάτων.
